TRAVEL: Marokko II - Errichidia en algemeen

Al eerder vertelde ik in een andere blog over mijn avonturen die ik heb beleefd in Fes en Rabat (Marokko). In totaal ben ik een week in deze twee steden geweest, voordat ik door ging naar Errachidia. De reden dat ik naar Marokko ben gegaan, is om vrijwilligerswerk te doen in Errachidia. Samen met een ander meisje besloten we ook door Marokko te reizen. In deze tweede blog vertel ik iets meer over het vrijwilligersproject waaraan ik heb meegeholpen en mijn algemene mening over Marokko.

Vrijwilligerswerk
In de zomer van 2012 ben ik drie weken in de stad Errachidia geweest. Samen met andere
vrijwilligers heb kinderen een aantal uren per dag vermaakt. Zo konden de ouders blijven werken en op deze manier geld blijven verdienen voor het gezin. De kinderen kregen 's ochtends de mogelijkheid om Frans te leren en 's middags konden ze spelen met andere kinderen. Tevens werd er door een andere groep vrijwilligers een schoolgebouw geverfd. Vijf dagen per week had ik een groepje kinderen om met hun spelletjes te spelen zoals Annemaria Koekoek. Soms was het lastig om ze het spel uit te leggen, aangezien de kinderen alleen Arabisch spreken. Gelukkig hadden we een tolk die kon helpen met het uitleggen van het spel, en vaak begrepen veel kinderen het spel al wanneer je het ging voordoen met andere vrijwilligers.

Errachidia en omgeving
Errachidia ligt dicht tegen de Sahara aan. Dit zorgt er voor dat het er overdag heel erg warm is, zo'n 45 graden. Toen ik in de stad aankwam, was het voor mij gelijk duidelijk dat dit niet het rijkste gebied in Marokko is. Soms neigde het zelfs na een derde wereld land. Het gebied rondom Errachidia is erg droog, net als eigenlijk heel Marokko. Overal zie je droge vlaktes, met af en toe een groen gebied met allemaal bomen. Dit vond ik altijd erg raar om te zien, omdat er voor de rest nergens in het landschap echt begroeiing is.

Doordat ik drie weken in een stad ben geweest waar nul toerisme is, heb ik de Marokkaanse cultuur goed leren kennen. Er zijn dingen een aantal dingen die me zijn opgevallen. Sommige dingen bevestigen het vooroordeel, anderen worden juist ontkracht.

Verbazingwekkend vond ik toch wel de positie van de vrouw in de Marokkaanse cultuur. Zo als ik het heb ervaren zitten vrouwen voornamelijk nog thuis om te zorgen voor het gezin. Ze gaan de deur uit om eten te kopen in de souk en ze gaan dit thuis bereiden. De mannen zijn in tussentijd aan het werk, zitten in de koffiehuizen of ze zijn op het terras te vinden. De man en vrouw hebben een heel ander dagelijks leven. Totaal niet zoals wij dit kennen.

Sommige Marokkanen konden het niet waarderen dat een meisje uit Nederland naar hun land komt voor vrijwilligerswerk. Dit had na mijn idee vooral te maken met de positie van de vrouw in Marokko. Gelukkig werd het door de meesten wel geaccepteerd en was je heel erg welkom om thuis thee te komen drinken om je te bedanken voor het werk dat je hebt gedaan.

In Marokko is het geloof het belangrijkste wat er is. Het dagelijks leven wordt hier op aangepast. Zo hoor je vijf keer per dag de moskee door de straten roepen dat er gebeden moet worden. In Nederland kan ik mij zoiets totaal niet voorstellen. Dat je op elke hoek van de straat de moskee of kerk kunt horen.

Ik vond het heel erg interessant om te zien hoe de Marokkaanse cultuur in elkaar steekt. In eerste instantie lijken de mannen vaak boos, maar wanneer je ze beter leert kennen, blijken ze heel erg gastvrij te zijn. Het geloof speelt een belangrijke rol in het land, en ik vond het bijzonder om te zien hoeveel invloed dit heeft op het dagelijks leven van bijna alle Marokkanen. Ook al ligt Marokko zo dicht bij Europa, toch is het land op sommige vlakken een derde wereld land. Iets wat ik totaal niet verwacht had. Marokko is zeker een aanrader om eens te bezoeken. Binnen vier uur vliegen (incl goedkoop vliegticket) zit je in een totaal andere wereld.